Waarschijnlijk heb je dit gezien in een kantoorgebouw, of misschien zelfs in je eigen gang. Je loopt een slaapkamer uit, handen vol wasgoed of boodschappen, de duisternis in. Je zet drie stappen naar de keuken, in de verwachting dat de bewegingssensor je zal detecteren, maar de gang blijft volledig zwart. Je moet nog tien voet verder lopen, bijna tot het einde van de gang, voordat de lichten eindelijk aanspringen. Of erger nog, je vindt jezelf dansend in de “zwaaiende armen” beweging in het donker, in de hoop de sensor te triggeren.
Dit is een geometrisch probleem, geen simpele ergernis. Het gebeurt omdat iemand een L-vormige gang als een rechte lijn behandelde. Ze vervingen een bestaande schakelaar door een bewegingssensor, gingen ervan uit dat de “180-graden gezichtsveld” op de doos magisch was, en riepen de dag af. Maar fysica geeft niet om je gemak, en infrarood warmtebeelden kunnen niet om gipsplaten buigen. Als de sensor je niet kan zien, blijven de lichten uit. Zo simpel is het.
Waarom de L-vorm standaard PIR verslaat
Om dit te verhelpen, moet je begrijpen wat de sensor eigenlijk doet. De meeste residentiële sensoren, waaronder de Rayzeek RZ-serie, gebruiken Passieve Infrarood (PIR) technologie. Ze kijken naar een warmteverschil dat over een Fresnel-lens beweegt.

Denk aan de sensor als een zaklampstraal. Als je een zaklamp op de schakelaar zou plakken, waar zou het licht dan opvallen? In een L-vormige gang, meestal met schakelaarboxen aan de uiteinden van de ‘benen’, raakt die straal de tegenoverliggende muur en stopt. Het andere been van de gang blijft in de schaduw.
Er bestaat een misvatting dat deze sensoren werken als radar of sonar, die signalen bouncen om hoeken. Dat doen ze niet. (Ultrasone sensoren bestaan wel, meestal in commerciële badkamers, maar ze zijn overkill voor een huis en gevoelig voor valse triggers telkens wanneer de HVAC aanslaat). Voor een standaard PIR-schakelaar is lijnzicht onontbeerlijk. Als je in de ‘schaduw’ van de hoek staat — het gebied dat de lens fysiek niet kan zien — besta je niet voor het systeem.
Dit is ook de reden waarom “huisdiervrijheid” zo’n hoofdpijn is in deze indelingen. Mensen proberen de onderkant van de lens af te schermen om de kat niet te laten triggert op 3 uur ’s nachts, wat de verticale detectie nog smaller maakt. Als je slechte horizontale plaatsing hebt, en en je plakt de onderkant van de lens af, heb je effectief een schakelaar gebouwd die vereist dat je er recht voor staat en wave.
Dus, hoe los je de blinde hoek op? Je hebt twee opties: een timmermens oplossing (het apparaat verplaatsen) of een elektricien oplossing (een netwerk bedraden).
Strategie 1: De Fulcrum Mount (De Oplossing van de Timmerman)
In veel retrofits — vooral in oudere boerderijen of renovaties waar de indeling eigenzinnig is — bevinden de bestaande schakelaars zich op de slechtst mogelijke plaatsen, meestal aan de uiteinden van de gang. Als je een sensor aan het einde van de gang installeert, ziet hij alleen langs één been. De meest robuuste oplossing is vaak om de elektrische dozen te negeren die je hebt en een nieuwe te snijden waar je hem echt nodig hebt.

We noemen dit de Fulcrum-strategie. Je identificeert de buitenhoek van de “L”—de top waar de twee gangen samenkomen. Als je een wijdehoekige sensor (zoals de Rayzeek RZ021) op die hoek plaatst, meestal aan het plafond of hoog aan de muur, heeft hij een vrij zicht langs beide benen van de gang. Het is de sniperplaats van bewegingsdetectie.
Misschien bent u geïnteresseerd in
Dit vereist dat je je handen vies maakt. Je hebt een “cut-in” of “oude werk” doos nodig (zoals de blauwe Carlon-dozen met de uitschuifbare vleugels), een gipsplaten zaag en een visdraad. Je haalt de lijnspanning uit een van de bestaande schakelaars, slangt deze door het plafond of zolder, en laat hem naar deze nieuwe hoeklocatie vallen. Daarna sluit je de oude schakelaars af of zet je ze om in permanente stroomvoeden.
Het klinkt als meer werk, maar reken de kosten voor terugbellen mee. Een uur besteden aan het vissen van een draad en het dichten van een klein stukje gipswand is goedkoper dan draadloze batterijgevoede sensoren kopen die elke zes maanden falen, of drie keer terugkeren omdat de klant klaagt dat de lichten niet aangaan. Met de sensor op de fulcrum is het geometrieprobleem meteen opgelost. Eén apparaat, % dekkingsgebied, geen blinde vlekken.
Strategie 2: De Bedrade 3-Weg (De Elektricien Oplossing)
Als je niet in de gipsplaat kunt snijden—misschien is het een condo met betonnen muren of een high-end afwerking die je niet kunt aanraken—moet je de bestaande boxlocaties gebruiken. Dit betekent dat je twee sensoren nodig hebt, één aan elk uiteinde van de L, die samen werken. Hier gaat de meeste installatie fout omdat mensen aannemen dat een bewegingssensor precies zoals een mechanische 3-weg schakelaar is aangesloten. Dat is niet zo.
In een standaard mechanische 3-weg schakeling schakelen de schakelaars de stroom heen en weer langs ‘reizigers’-draden. Als je die mechanische schakelaars eenvoudig vervangt door sensoren, kom je vaak uit op een systeem waarin één sensor de stroom naar de andere uitschakelt, of ze vechten om controle. De lichten kunnen knipperen, of het ene uiteinde van de gang werkt terwijl het andere uitvalt.
Voor Rayzeek-eenheden (en soortgelijke hardwired sensoren) sluit je ze meestal parallel aan of gebruik je een specifiek ‘3-weg’ model dat communiceert via een reisdrad. Het doel is dat als een van beide sensor activeert, de belasting (het licht) stroom krijgt.
Hier is een groot punt van verwarring voor iedereen die net een forum heeft bekeken: verwissel niet ‘multi-locatie dimmen’ logica met bewegingssensorlogica. Je probeert de lichten niet vanaf beide uiteinden te dimmen; je probeert gewoon de kring te sluiten.
Laat u inspireren door Rayzeek Motion Sensor Portfolio's.
Vind je niet wat je zoekt? Maak je geen zorgen. Er zijn altijd alternatieve manieren om je problemen op te lossen. Misschien kan een van onze portfolio's helpen.
Wanneer je dit aansluit, koppel je meestal de ‘Lijn’ (heet) draad aan beide sensoren. Je koppelt de ‘belasting’ draad (de draad die naar het licht gaat) aan de uitgang van beide sensoren. Dit creëert een logische ‘OF’ poort: als Sensor A beweging ziet OF Sensor B beweging ziet, gaat het licht aan.
Opmerking: Controleer altijd het specifieke schema voor jouw model (bijv. RZ021 versus RZ023). Sommige nieuwere modellen vereisen een toegewezen reisdrad voor communicatie, en de kleur van die draad in de box kan variëren per batch—soms is het geel, soms is het een gestreepte rood. Raad niet zomaar.

Deze aanpak werkt omdat beide ingangen worden gedekt. Zodra je de hal binnenstapt vanaf een van beide uiteinden, vangt de lokale sensor je op. Als je langs de blinde hoek loopt, pikt de tweede sensor je op, waardoor de timer actief blijft. Het creëert een naadloze overdracht.
Op zoek naar bewegingsgevoelige energiebesparende oplossingen?
Neem contact met ons op voor complete PIR-bewegingssensoren, bewegingsgeactiveerde energiebesparende producten, bewegingssensorschakelaars en commerciële Occupancy/Vacancy-oplossingen.
De ‘No-Neutral’ Valk
Terwijl we het bedradingsschema bespreken, moeten we de ‘No-Neutral’ optie behandelen. Veel oudere woningen (pre-1980’s) hebben geen bundel witte neutraldraden in de schakelbox. Fabrikanten weten dit, daarom verkopen ze sensoren ‘No-Neutral Required’ (vaak aangeduid met een -N achtervoegsel).
Vermijd deze tenzij je absoluut geen andere keuze hebt.
Om zonder neutraal te functioneren, moet de sensor een klein beetje stroom door de gloeilamp zelf laten lopen om ingeschakeld te blijven. Dit wordt ‘lekstroom’ genoemd. In de dagen van gloeilampen was dit prima; de filamenten gaf het niet. Maar met moderne LED-wafels of laagvermogenlampen is die kleine stroom vaak genoeg om de condensatoren in de LED-driver op te laden.
Het resultaat? ‘Ghosting’ (het licht flikkert zacht wanneer uit) of flikkeren. Je krijgt een week later een telefoontje dat de halverlichting stroboscopisch knippert als een discotheek. Als je de doos opent en een bundel witte draden achterin aantreft, gebruik dan de standaard 3-draadsensor (Warm, Neutraal, Belasting). Het biedt een schone, stabiele terugweg voor de elektronica van de sensor en elimineert het ghosting-probleem volledig.
Eindsimulatie: Ga niet alleen op de tijd staan
Probeer niet proberen een plaatsingsprobleem op te lossen door een instelling te wijzigen. Ik zie dit constant: de sensor zit in een blinde vlek, dus draait de installateur de time-outknop op ‘30 Minuten’. De gedachtegang is, ‘Als het lang blijft aanstaan, gaat het niet uit terwijl ze in de schaduw lopen.’
Dit ondermijnt het doel van de sensor. Je installeert slechts een heel dure, irritante lichtschakelaar die elektriciteit verspilt.
Voordat je de deksel op de inbouwdoos schroeft, doe een echte looptest. Stel de tijdvertraging in op de minimale waarde (meestal 15 seconden of ‘Testmodus’). Loop de route. Loop van de slaapkamer naar de keuken. Loop van de woonkamer naar de badkamer. Zie precies waar het licht wordt geactiveerd. Als je drie stappen in het donker kunt zetten voordat het wordt geactiveerd, pas dan de gevoeligheid of de hoek aan. Als je het niet met de hoek kunt oplossen, moet je de doos verplaatsen of een tweede sensor toevoegen. Verlaat de locatie niet totdat de geometrie werkt.


























