Je kent de situatie. Je zit in een belangrijke vergadering in een "viskom"—een van die moderne, van vloer tot plafond glazen vergaderruimtes waar architecten dol op zijn en ingenieurs mee leven. De discussie wordt heviger. Dan gaan de lichten uit. Iemand moet met zijn armen zwaaien als een verdrinkende zeeman om ze weer aan te krijgen.

Erger nog, de kamer staat leeg. Toch gaan elke keer als iemand door de gang loopt om koffie te halen, de lichten in de glazen ruimte aan. De sensor detecteert een voorbijganger en besluit, onterecht, dat het feest in de vergaderruimte is. Dit is "spookschakelen" en in het tijdperk van open kantoren met glas is het een epidemie.
De facilitair manager geeft meestal de sensorfabrikant de schuld. De klant geeft de elektricien de schuld. Maar het is zelden kapotte hardware. Het probleem is dat de standaard bewegingsdetectie fysica faalt wanneer je een kamer omringt met onzichtbare wanden. Je kunt niet zomaar een sensor in een glazen doos installeren zoals je dat in een gipswandkast doet en verwachten dat hij zich hetzelfde gedraagt.
De fysica van onzichtbaarheid
Om dit op te lossen, moet je begrijpen wat de sensor eigenlijk ziet. De meeste commerciële sensoren gebruiken een van de twee technologieën, of een combinatie van beide (Dual-Technology). Geen van beide begrijpt glas.
Passief infrarood (PIR) is de basis van bewegingsdetectie. Het zoekt naar warmtedifferentiëlen die bewegen over een gesegmenteerd gezichtsveld—specifiek de infrarode energie van een menselijk lichaam dat beweegt tegen achtergrondmuren. Glas is interessant omdat het voor IR ondoorzichtig is. Over het algemeen kan een PIR-sensor geen warmte door glas "zien". Als je buiten een raam staat en naar een PIR-sensor zwaait, zou deze niet moeten afgaan. Modern kantoorglas komt echter in veel soorten. Dun, enkelvoudig architectonisch glas kan opwarmen wanneer een warm lichaam er dicht langs beweegt, of net genoeg IR-lekkage door kieren in het deurkozijn doorlaten om een gevoelige unit te activeren.
Ultrasone technologie is meestal de boosdoener hier. Dit is het "Dual" in Dual-Tech sensoren (zoals de Wattstopper DT-serie of vergelijkbare units van Leviton). Deze sensoren zenden een hoogfrequente geluidsgolf uit (vaak rond 32kHz of 40kHz) en luisteren naar de Doppler-verschuiving veroorzaakt door beweging.
Ultrasone golven respecteren glas niet zoals IR dat doet. Ze behandelen de kamer als een onder druk staande luchtvolume. Als de glazen wand trilt omdat een zware kar door de gang rijdt, hoort de sensor dat. Als er een luchtspleet van een inch onder de glazen deur zit, stromen de ultrasone golven als water de gang in. Wanneer iemand voorbijloopt, verstoren ze dat golfpatroon. De sensor, die trouw aan het plafond hangt, detecteert een frequentieverschuiving en schakelt het relais in. Hij denkt dat de beweging binnen de kamer is omdat de "kamer" effectief in de gang lekte.
Wees trouwens niet in de verleiding dit op te lossen met app-gebaseerde consumenten slimme lampen. Mesh-netwerken zijn niet ontworpen voor de zware interferentie van een commercieel plafond, en het plaatsen van een batterijgevoed speeltje in een onderhoudsintensieve omgeving is een recept voor falen. Houd het bij bedrade besturingen.
Geometrie: De beginnersfout
Het tweede faalpunt is geometrisch. In een standaard gipswandkamer worden installateurs getraind om de sensor in de hoek of bij de deur te plaatsen, kijkend in de kamer in. Dit zorgt ervoor dat zodra je binnenkomt, je de straal kruist.
In een glazen kamer is dit fataal. Als je een wand-schakelaar sensor (zoals een Lutron Maestro of Leviton OSSMT) naast de glazen deur plaatst, kijkt deze vrijwel zeker naar de glazen wand er tegenover—of erger, schuin naar buiten door het heldere glazen front van de kamer. Zelfs als het glas IR blokkeert, is het perifere zicht van de sensor breed (vaak 180 graden). Hij vangt de warmtesignatuur op van mensen die langs de deurkier lopen.
De oplossing vereist het verplaatsen van het apparaat, wat kan betekenen dat je de muur moet openen—een ergernis die zichzelf terugbetaalt in minder klachten. Monteer de sensor op de kopwand (dezelfde muur als de deur), gericht naar binnen richting de achterkant van de kamer. Door de sensor zo te plaatsen dat de "achterkant" naar de gang is gericht, voorkom je fysiek dat deze het verkeer buiten ziet. Hij kan alleen de mensen aan de vergadertafel zien.
Op zoek naar bewegingsgevoelige energiebesparende oplossingen?
Neem contact met ons op voor complete PIR-bewegingssensoren, bewegingsgeactiveerde energiebesparende producten, bewegingssensorschakelaars en commerciële Occupancy/Vacancy-oplossingen.
Als je verlichtingsbediening geïntegreerd is met het HVAC-systeem—wat betekent dat de lampen de VAV-box vertellen om de luchtstroom te verhogen—is deze plaatsing cruciaal. Een sensor die reageert op gangverkeer zal de airconditioning in een lege kamer opvoeren, wat energie verspilt. Zorg er alleen voor dat de nieuwe positie het zicht van de sensor op de thermostaat niet blokkeert, anders ruil je klachten over verlichting in voor klachten over temperatuur.
De Tape-truc en Gevoeligheid
Soms kun je de box niet verplaatsen. De leiding is gelegd, het gipsplaat is geschilderd, en de klant schreeuwt. Dit is het moment om te stoppen met programmeren en te beginnen met sleutelen.

Open de sensorbox. Gooi het kleine plastic zakje met accessoires niet weg. Binnenin vind je vaak kleine, ondoorzichtige stickers of plastic inzetstukken. Dit zijn afdeklabels, het meest effectieve, onderbenutte hulpmiddel in de verlichtingsindustrie.
Laat u inspireren door Rayzeek Motion Sensor Portfolio's.
Vind je niet wat je zoekt? Maak je geen zorgen. Er zijn altijd alternatieve manieren om je problemen op te lossen. Misschien kan een van onze portfolio's helpen.
Als je sensor gangverkeer aan de linkerkant oppikt, plak dan de afplaktape over de linkersegmenten van de Fresnel-lens. Je verblindt de sensor fysiek voor die specifieke hoek. Het is grof, het ziet er low-tech uit, en het werkt perfect. Een stuk folietape kost niets maar lost problemen op die urenlang afstellen van gevoeligheid niet kan.
Over afstellen gesproken: controleer de trimpots (de kleine draaiknoppen) onder de voorplaat. Je hebt waarschijnlijk een kleine groene schroevendraaier nodig. Fabrieksinstellingen hebben vaak zowel PIR- als ultrasone gevoeligheid ingesteld op ongeveer 75–100%. In een glazen kamer moet je de ultrasone gevoeligheid verlagen. Heel ver. Zet het op 20% of 30%. Je wilt dat het gevoelig genoeg is om iemand te detecteren die aan tafel typt, maar doof voor de trillingen van de glazen wand. Als de sensor een "Microphonics"-instelling heeft (gebruikelijk bij Acuity-merken), zet die dan helemaal uit. Het luistert naar geluid, en glazen kamers zijn akoestisch reflecterende echo kamers.
De Logische Oplossing: Handmatig Aan
Als je maar één instelling verandert, maak het dan deze: verander de bedieningsmodus van "Bezet" naar "Leeg".
"Bezetmodus" is Auto-Aan / Auto-Uit. Je loopt binnen, de lichten gaan aan. Je gaat weg, de lichten gaan uit. Dit is de standaard voor de meeste installaties, en het is de oorzaak van de "spookschakeling" gekte. Elke valse trigger zet de lichten aan.
"Leegmodus" is Handmatig Aan / Auto-Uit. Je loopt de kamer binnen en je moet drukt op de knop om de lichten aan te doen. Wanneer je weggaat, houdt de sensor leegte in de gaten en schakelt ze automatisch uit.
Deze eenvoudige logicawijziging elimineert 100% van valse-aan triggers. Als er een spook door de gang loopt, kan de sensor het "zien", maar omdat de logica een fysieke druk op de knop vereist om de cyclus te starten, blijven de lichten uit. De kamer blijft waardig en leeg.
Er is hier ook een moreel argument. In een kamer met glazen wanden is "Auto-On" een ergernis. Het gaat uit van intentie waar die er niet is. Manual-On dwingt intentie af. Het voldoet aan strikte energienormen zoals California’s Title 24 [[VERIFY]], en het voorkomt dat het gebouw ’s nachts op een disco lijkt.
(Je zou je zorgen kunnen maken dat mensen zullen klagen over het moeten aanraken van een schakelaar. In de praktijk is het aantal klachten over "Ik moest op een knop drukken" bijna nul vergeleken met "De lichten blijven aan gaan en maken me bang.")
De Timeout-economie
Los ten slotte het probleem van het "zwaaien met armen" op. Dit gebeurt meestal omdat de "Timeout"-instelling—de vertraging voordat de lichten uitgaan—te agressief laag is ingesteld.
Misschien bent u geïnteresseerd in
Initiatieven voor groene gebouwen streven vaak naar timeouts van 5 minuten. In een vergaderruimte is dit agressieve domheid. Mensen zitten stil tijdens vergaderingen. Ze lezen dia’s. Ze luisteren naar een spreker. Als de sensor op 5 minuten is ingesteld, gaan de lichten uit tijdens elke bedachtzame pauze.
Stel de timeout in op minimaal 15 minuten. 20 is beter.
De wiskunde ondersteunt dit. Beschouw een kamer met 40W LED-verlichting. De kosten om die lichten 10 minuten extra te laten branden zijn een fractie van een cent. Bereken nu de kosten van het onderbreken van een vergadering met zes leidinggevenden die $200 per uur factureren. De afleidingskosten van de "zwaaiarmendans" wegen veel zwaarder dan de energiebesparing van een korte timeout.
Checklist: Het Glazen Kamer Protocol
Als de klant belt over de spookachtige vergaderruimte, vervang dan niet zomaar de sensor. Volg deze volgorde van handelingen:
- Controleer de modus: Schakel over naar Vacancy (Handmatig Aan / Automatisch Uit). Dit lost 90% van de gangtriggers direct op.
- Maskeer de lens: Gebruik folietape of afschermers om het zicht op de deur en het glas te blokkeren.
- Draai de ultrasone sensor omlaag: Verminder de gevoeligheid voor <30% om te voorkomen dat het het glas hoort trillen.
- Timeout verlengen: Stel in op minimaal 15 minuten om onbedoelde uitschakelingen tijdens vergaderingen te voorkomen.
- Verplaatsing (laatste redmiddel): Als niets anders werkt, verplaats de sensor naar de kopwand die naar binnen is gericht.
Het glazen kantoor blijft. Je sensoren moeten zich daaraan aanpassen, niet andersom.

























