Enerji verimli bir binanın karmaşık makinelerinde, aydınlatma kontrolleri güzelce doğrudan etki yaratan bir noktayı temsil eder. Bir doluluk sensörü basit bir vaattir: bir oda boşsa ışıklar kapanır. Ancak bu vaadin yerine getirilmesi, genellikle yanlış anlaşılan tek bir ayara bağlıdır. Zaman gecikmesi. Bu sadece bir göstergedeki sayı değildir; bir odanın enerji kullanımının görünmez şefidir, otomatik tasarruflar ile insan hayal kırıklığı arasında hakemlik yapar.
Bu ayarı yanlış yapmak, tüm çabayı baltalamaktır. Bir tesis yöneticisi, saatler sonra koridorlarda yürüyebilir, bir saattir boş olduğu bilinen odalardan sürekli parlayan ışıkları görebilir ve vaat edilen tasarrufların nereye gittiğini merak edebilir. Bir çalışan, düşünceler arasında karanlığa gömüldüğünde, sistemle savaşan bir hareketi olan “sensör dalgası”na başvurabilir. Hedef, fabrika varsayılanlarının ötesine geçmek ve, ideal zaman gecikmesinin evrensel bir sabit değil, bir alanın benzersiz yaşamını yansıtan bilinçli bir strateji olduğunu anlamaktır.
Bir Binanın Ritimleri
Boş bir odanın aydınlatmada kalan süresinden alınan her dakika doğrudan enerji tasarrufuna dönüşür. Mütevazı bir ofis alanında, varsayılan 30 dakikalık ve optimize edilmiş 15 dakikalık gecikme arasındaki fark, bir yıl içinde yüzlerce kilowatt-saat tutarında olabilir. Ancak, optimizasyonun gerçek sanatı, bu verimliliği içerdeki insanların doğal ritimlerini bozmadan başarmaktır. Bu, bir saat tutmayan bir kronometre ile değil, alanların gerçekten nasıl kullanıldığına dikkat ederek bina içinde bir yolculuk gerektirir.
Özel ofisi düşünün. Bu, odaklanmış, genellikle durağan çalışan bir yer. Bir çalışan uzun süreler boyunca okuma veya düşünme yapabilir, neredeyse hiç hareket etmeden. Burada, kısa bir zaman gecikmesi başarısızlığı davet eder. Işıklar kapanır, çalışan rahatsız olur ve sistem kusurlu olarak algılanır. Ortak eğilim, gecikmeyi dramatik şekilde uzatmak ve geniş bir tampon oluşturmaktır. Ancak, gerçek sorun hiç zaman olmayabilir. Sensörün hassasiyetinin, bir kişinin yazı yazarken veya sayfa çevirirken yaptığı ince hareketleri algılayacak kadar yüksek olup olmadığı ilk sorulmalıdır. Gecikmeyi uzatmadan önce, ilk soru her zaman sensörün gerçekten kişiyi görüp görmediği olmalıdır.
Bu gerilim, açık ofiste daha karmaşık hale gelir. Daha büyük ve daha aktif ortamlar, yanlış kapanmaları önlemek için yeterli ortam hareketi sağlar, yine de 15 dakikalık tampon bir amaca hizmet eder ve birden fazla kişinin odaklanmış çalışmasına olanak tanır. Toplantı odası ise daha büyük bir zorluk sunar. Uzun bir sunum sırasında, bir düzine kişi neredeyse hareketsiz oturabilir. Kısa bir gecikme rahatsız edici olur, ancak aşırı uzun bir gecikme, toplantı bittikten sonra ışıkların bir saat yanmaya devam etmesine neden olabilir.
Hareketle Etkinleşen Enerji Tasarrufu Çözümleri mi Arıyorsunuz?
Eksiksiz PIR hareket sensörleri, hareketle etkinleştirilen enerji tasarrufu ürünleri, hareket sensörü anahtarları ve Doluluk / Boşluk ticari çözümleri için bizimle iletişime geçin.
Burada sensör teknolojisi stratejiyi şekillendirmeye başlar. Sıcaklık ve hareketi algılayan standart Pasif Kızılötesi (PIR) sensör, odanın sıcaklığıyla karışmış hareketsiz bir kişinin vücut ısısı tarafından “kandırılabilir”. Sadece PIR sensörüne sahip bir konferans odasında, 20 dakikalık daha uzun bir gecikme genellikle gerekli bir destek haline gelir. Ancak, ultrasonik veya mikrofonik algılamayla birleşen çift teknolojili bir sensör, denklemi değiştirir. Bir kişinin sandalyesinde yaptığı hafif hareketleri algılayabilir, böylece konforu feda etmeden daha güvenilir ve agresif bir zaman gecikmesi sağlayabilir. Bu teknoloji, daha akıllı ve daha verimli bir ayar sağlar.
Sonra geçici alanlar gelir. Koridorlar, depolama dolapları ve yardımcı odalar, kısa ve hızlı görevlerle karakterizedir. Bu alanlar için, beş dakikalık veya daha kısa kısa bir gecikme idealdir. Tasarruflar hemen gerçekleşir ve kullanıcı rahatsızlığı riski neredeyse yoktur, verimlilikte düşük asma meyveyi yakalar.
Hatalı Bir Sisteminin Gizli Maliyetleri
Optimizasyon çok agresif bir şekilde takip edildiğinde, maliyetler sadece rahatsızlıktan öteye geçer. Çok kısa bir zaman gecikmesi, kullanıcı şikayetlerinin başlıca nedenidir ve daha da zararlısı, manuel geçersiz kılmalardır. Bir sensör veya ışık anahtarının üzerine yapıştırılan tek bir bant veya açık kalmaya zorlanan bir ışık anahtarı, o bölgeden haftalarca otomatik tasarrufları geçersiz kılabilir. İşletme maliyeti artar, bakım personelinin şikayetlere yanıt vermesi ve ayarları yeniden yapmasıyla zaman kaybeder. Sürekli insan müdahalesi gerektiren bir sistem başarısız olmuştur.
Rayzeek Hareket Sensörü Portföylerinden İlham Alın.
İstediğinizi bulamadınız mı? Endişelenmeyin. Sorunlarınızı çözmek için her zaman alternatif yollar vardır. Belki portföylerimizden biri yardımcı olabilir.
Tüm bu optimizasyon çalışması, bir kurallar çerçevesinde yürütülür. Herhangi bir ayar kesinleştirilmeden önce, yerel enerji kodlarına uygunluğu kontrol edilmelidir. Kaliforniya’nın Title 24 veya ASHRAE 90.1 gibi zorunluluklar genellikle maksimum izin verilen zaman gecikmesini belirler, bu genellikle yaklaşık 20 dakika civarındadır. Bu, ayarlamalarınız için katı bir sınır oluşturur. Kod sınırı sağlar; alanın gerçek gözlemi ise, bu sınır içinde en uygun noktayı ortaya çıkarır.
Statik Zamanlayıcıdan Ötesine Evrilmek
Daha gelişmiş kontrol sistemlerine sahip tesisler için, konuşma evrilebilir. Tek, statik bir sayıdan daha fazlasını kullanmak ve daha duyarlı stratejiler uygulamak mümkündür. Bazı gelişmiş sensörler, alanın doluluk kalıplarını “öğrenen” uyarlanabilir teknolojiye sahiptir. Belki de 9’dan 5’e çalışan birinin sürekli varlığını fark eder ve kendi gecikmesini otomatik olarak uzatır, ardından akşam temizlik ekibinin kısa ve aralıklı ziyaretlerine yanıt olarak kısaltır.
Bu kavram, ağ tabanlı bir aydınlatma kontrol sistemiyle daha da ileri götürülebilir. Günün farklı saatleri için farklı zaman gecikmeleri planlanabilir. Sabah 8’den akşam 6’ya kadar, sistem konfor odaklı 20 dakikalık bir gecikme kullanabilir. Çalışma saatleri dışında, otomatik olarak yüksek verimli 5 dakikalık “temizlik modu”na geçebilir. Bu dinamik yaklaşım, düşük yoğunluk saatlerinde önemli tasarruflar sağlar ve sadece otomatik değil, gerçekten akıllı bir sistem oluşturur. Bir binanın yaşamının tek parça olmadığını; saatle ve içinden geçen insanlarla değiştiğini anlar.