Υπάρχει μια συγκεκριμένη, ήσυχη απελπισία που συναντάται μόνο στις πίσω σειρές μιας πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης νομικών σπουδών στις 11:00 το βράδυ. Ένας φοιτητής, βαθιά μελετητής των αδικημάτων, κάθεται στο πάτωμα ανάμεσα σε δύο τεράστιες σειρές μεταλλικών ραφιών. Δεν έχει κινήσει τα πόδια του εδώ και δέκα λεπτά. Ανοίγει μια σελίδα, και ξαφνικά, ο διάδρομος βυθίζεται στο απόλυτο σκοτάδι. Για τον παρατηρητή, το επόμενο είναι ένα ριζικό τελετουργικό απογοήτευσης: ο φοιτητής αναστενάζει, σηκώνεται και κινεί τα χέρια του πανικόβλητα προς την οροφή σαν να σηματοδοτεί ένα αεροπλάνο. Τα φώτα αναβοσβήνουν και πάλι. Πέντε λεπτά αργότερα, ο κύκλος επαναλαμβάνεται.
Αυτό δεν είναι ιστορία φάντασματος—είναι ένα σφάλμα στη γεωμετρία. Οι διαχειριστές εγκαταστάσεων συχνά κληρονομούν αυτές τις «καταδιωγμένες» σειρές, λαμβάνοντας εισιτήρια ένα μετά το άλλο για φώτα που σβήνουν στους αναγνώστες ή, αντίθετα, αναβοσβήνουν σαν ντίσκο κάθε φορά που κάποιος περπατάει στον κύριο διάδρομο. Η ενστικτώδης αντίδραση είναι να κατηγορείς την μάρκα αισθητήρα ή το ρυθμιστικό ευαισθησίας, αλλά η ρίζα του προβλήματος είναι σχεδόν πάντα το φυσικό σχήμα του δωματίου. Ένας οικιακός σειρές δεν είναι γραφείο, είναι φαράγγι. Αν το αντιμετωπίσετε σαν ανοιχτό χώρο εργασίας, εγγυάστε αποτυχία.
Το Φαινόμενο του Φαραγγιού
Οι συμβατικοί αισθητήρες κίνησης «εξοικονόμησης ενέργειας» αποτυγχάνουν εδώ γιατί το δωμάτιο αντιστέκεται τον υλικό εξοπλισμό. Σε ένα τυπικό γραφείο, ένας αισθητήρας ΠΑΡΟΜΟΙΟΥ ακτινοβολίας (PIR) 360 μοιρών που τοποθετείται στο ταβάνι—αυτή η ευρύχωρη λευκή θόλος—βλέπει σε ένα κωνικό σχήμα. Εξαρτάται από μια καθαρή γραμμή όρασης για να ανιχνεύσει τη διαφορά θερμοκρασίας ενός κινούμενου σώματος. Σε έναν ανοικτό χώρο, αυτό λειτουργεί τέλεια.

Ωστόσο, τοποθετώντας τον ίδιο αισθητήρα σε μια σειρά βιβλιοθηκών, αλλάζουν τα φυσικά δεδομένα. Τοποθετείτε τον αισθητήρα στην κορυφή ενός στενού κάθετου διαύλου, συχνά μόλις 36 ίντσες πλάτους, και με μεταλλικά ράφια που υψώνονται σχεδόν μέχρι την οροφή. Το ανώτερο ράφι θολώνει ουσιαστικά τον αισθητήρα, δημιουργώντας μια τεράστια «σκιά» κοντά στο πάτωμα. Αν ένας ερευνητής κάθεται σε σκαμπό ή στο πάτωμα—συχνή συμπεριφορά σε αρχεία—καταπώνεται την στιγμή που σταματάει να περπατάει. Ο αισθητήρας βλέπει μόνο τις κορυφές των βιβλίων, όχι τη θερμότητα του ανθρώπου.
Υπάρχει μια σύγχρονη πειρασμιά να λύσουμε αυτό με αισθητήρες ενσωματωμένους στην εγκατάσταση—αυτές τις μικρές προεξοχές που κατασκευάζονται άμεσα σε κάθε λωρίδα LED. Στο χαρτί, φαίνεται λεπτομερές και αποδοτικό. Στην πράξη, ειδικά σε συστήματα αποθήκευσης υψηλής πυκνότητας ή κινητά ράφια (compactus), αυτοί οι αισθητήρες κοιτάζουν ευθεία κάτω. Λείπει η περιφερειακή «ρίψη» για να δουν κάποιον που μπαίνει στον διάδρομο από την άκρη. Καταλήγετε με ένα σύστημα όπου ο χρήστης πρέπει να περπατήσει δέκα πόδια στο σκοτάδι πριν το φως ενεργοποιηθεί. Για έναν αρχειονόμο που κουβαλάει ένα κουτί με ανεγνώσμενα χειρόγραφα, το περπάτημα στο σκοτάδι είναι κίνδυνος ασφαλείας, όχι στρατηγική ενέργειας.
Η Τέχνη του Αποκοπής

Η λύση δεν είναι μεγαλύτερη ευαισθησία. Είναι καλύτερος περιορισμός. Το πιο συχνό σφάλμα στον φωτισμό των σειρών είναι το «Φαινόμενο της Διαδρομής», που συμβαίνει όταν τοποθετούνται αισθητήρες στα άκρα των διαδρόμων χωρίς σωστό μαρκάρισμα. Ένας φύλακας περπατάει στον κύριο κάθετο διάδρομο για έλεγχο ασφαλείας, και καθώς περνάει από κάθε σειρά, ο εσωτερικός αισθητήρας ανιχνεύει την κίνησή του. Το αποτέλεσμα είναι ένα κύμα φωτισμού—τεσσαρα σειρές φωτίζονται διαδοχικά, σταματούν, και στη συνέχεια ξαναφωτίζουν στην επιστροφή. Μπορεί να φαίνεται εντυπωσιακό, αλλά είναι επιθετικό, σπατάλη, και οπτικά εξαντλητικό για όποιον εργάζεται στις γειτονικές σειρές.
Πρέπει να μαρκάρετε το φακό. Είναι μια φυσική πραγματικότητα που οι λογισμικές εφαρμογές δεν μπορούν να διορθώσουν. Είτε χρησιμοποιείτε έναν αποκλειστικό αισθητήρα διαδρόμου (όπως η σειρά Wattstopper CX-100 με φακό διαδρόμου) είτε μια τυπική μονάδα, πρέπει να περιορίσετε φυσικά το πεδίο όρασης. Αυτό συχνά περιλαμβάνει τοποθέτηση πλαστικών «σκοτών» ή, σε ανάγκη, εφαρμογή στρώσεων μπλε ταινίας ζωγράφου στο εσωτερικό της κάλυψης του φακού κατά τη δοκιμή. Προσπαθείτε να δημιουργήσετε μια αυστηρή «γραμμή διακοπής» ακριβώς στη άκρη του ραφιού.
Ο στόχος είναι ένα μοτίβο ανίχνευσης που ενεργεί σαν κουρτίνα, όχι σαν κώνος. Ο αισθητήρας πρέπει να βλέπει αυστηρά στο κέντρο του διαδρόμου και σε κανέναν άλλο χώρο. Αν σταθείτε ένα ίντσας έξω από το διάδρομο στον κύριο διάδρομο, τα φώτα πρέπει να παραμείνουν σβηστά. Αν κάνετε ένα βήμα μέσα, πρέπει να ενεργοποιηθούν. Για να το πετύχετε αυτό χρειάζεστε μια σκάλα, ένα ρολό ταινίας, και υπομονή, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσει ο ψεύτικος ενεργοποιητής.
Ψάχνετε για λύσεις εξοικονόμησης ενέργειας με ενεργοποίηση κίνησης;
Επικοινωνήστε μαζί μας για πλήρεις αισθητήρες κίνησης PIR, προϊόντα εξοικονόμησης ενέργειας με ενεργοποίηση κίνησης, διακόπτες με αισθητήρα κίνησης και εμπορικές λύσεις Occupancy/Vacancy.

Παρεμπιπτόντως, αυτή η οπτική πειθαρχία λύνει μια δευτερεύουσα, συχνά αγνοημένη καταγγελία: τον ακουστικό αποπροσανατολισμό. Σε παλαιότερες μετατροπές με μηχανικά ρελέ, κάθε ενεργοποίηση συνοδεύεται από έναν δυνατό ήχο «κλακ» από την οροφή. Αν οι αισθητήρες δεν είναι μαρκαρισμένοι και ενεργοποιούνται συνεχώς από διασταυρούμενη κυκλοφορία, η βιβλιοθήκη μοιάζει με ένα δωμάτιο γεμάτο με γραφομηχανές. Η κάλυψη του φακού δημιουργεί οπτική ησυχία, η οποία με τη σειρά της δημιουργεί ακουστική ησυχία.
Το Ανθωστικό Ζήτημα των Υπερήχων
Όταν οι αισθητήρες PIR δεν καταφέρνουν να αντιληφθούν έναν μαθητή που γυρίζει σελίδα, η τυπική συμβουλή είναι να μεταβείτε σε «Διπλή Τεχνολογία». Αυτοί οι αισθητήρες συνδυάζουν PIR (ανίχνευση θερμότητας) με Υπερηχητικό (αντανάκλαση ηχητικών κυμάτων). Η λογική είναι σωστή: το Υπερηχητικό είναι εξαιρετικά ευαίσθητο σε μικρές κινήσεις. Μπορεί να ανιχνεύσει ένα χέρι που κινείται σε πληκτρολόγιο ή μια σελίδα που γυρίζει, ακόμη και αν το σώμα είναι ακίνητο.
Αλλά σε ένα αρχείο ή σε μια υπόγεια στοίβα, το Υπερηχητικό είναι ένα μειονέκτημα. Αυτοί οι χώροι συχνά ελέγχονται από πανίσχυρα, ηλικιωμένα συστήματα HVAC με σωληνώσεις που τρέχουν απευθείας πάνω από τις στοίβες. Όταν ενεργοποιείται ο χειριστής αέρα, οι σωληνώσεις δονούνται. Αποκόλληση ελαστικών χαρτιών σε ένα ράφι μπορεί να φτερουγίζει. Ένας αισθητήρας Υπερηχητικού που διαμορφώνεται στις εργοστασιακές ρυθμίσεις ερμηνεύει αυτήν τη δόνηση ως ανθρώπινη παρουσία.
Έχω δει υπόγεια αρχείων όπου τα φώτα αστράφτουν 24/7 για πέντε χρόνια επειδή οι αισθητήρες «άκουγαν» τον κλιματισμό. Αν πρέπει να χρησιμοποιήσετε τη Διπλή Τεχνολογία για να πιάσετε τους ήσυχους αναγνώστες, αντιμετωπίστε την ευαισθησία του Υπερηχητικού σαν όπλο φορτωμένο. Ρυθμίστε το στην ελάχιστη ποιότητα — 20% ή λιγότερο. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για διατήρηση των φώτων μόλις τα ενεργοποιήσει αρχικά το PIR, και ποτέ να μην τα ξαναανάψει. Αν βρίσκεστε σε χώρο με τριζόνια σωληνώσεων ή βαριά δόνηση, εγκαταλείψτε εντελώς το Υπερηχητικό και στηριχθείτε στο PIR με μεγαλύτερη καθυστέρηση λήξης.
Ίσως ενδιαφέρεστε για
Διάσωση και Σκοτεινό Διάδρομο
Σκοτωνόμαστε για αυτήν τη ακρίβεια για λόγους πέρα από το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Σε ένα αρχείο που φυλάσσει ευαίσθητα υλικά, το φως προκαλεί ζημιά. Κάθε λεπτό που ένα σπάνιο χειρόγραφο φωτίζεται αχρείαστα είναι ένα λεπτό συσσωρευμένης έκθεσης UV και φάσματος.
Οι αρχειοφύλακες το καταλαβαίνουν καλύτερα από τους ηλεκτρολόγους. Όταν ένα «εφέ διαδρομής» ενεργοποιεί σαράντα σειρές φωτιστικών επειδή ένας άνθρωπος περπάτησε μέχρι το μπάνιο, αυτό δεν είναι απλώς σπατάλη κιλοβάτ; είναι η αναγκαία γήρανση της συλλογής. Ένα σωστά ρυθμισμένο σύστημα θα πρέπει να αφήνει το 90% της στοίβας στο σκοτάδι το 90% του χρόνου. Το σκοτάδι είναι ένα χαρακτηριστικό — ένα στρώμα διατήρησης.
Αυτό ενισχύει το «οπτικό σιωπηλό». Σε ένα μεγάλο ερευνητικό πάτωμα, το να ανάβουν και να σβήνουν τα φώτα στην περιφερειακή όραση σε κουράζει. Αυτό ενεργοποιεί το «αντανακλαστικό προσανατολισμού» — ο εγκέφαλός σου μεταθέτει ακούσια την εστίασή του στη κίνηση. Με το να καλύπτετε τους αισθητήρες ώστε να ενεργοποιούνται μόνο όταν κάποιος θέλει ουσιαστικά εισέρχεται σε μια σειρά, προστατεύετε τη συγκέντρωση των αναγνωστών στους γειτονικούς διαδρόμους.
Εμπνευστείτε από τα χαρτοφυλάκια αισθητήρων κίνησης Rayzeek.
Δεν βρίσκετε αυτό που θέλετε; Μην ανησυχείτε. Υπάρχουν πάντα εναλλακτικοί τρόποι για να λύσετε τα προβλήματά σας. Ίσως ένα από τα χαρτοφυλάκια μας μπορεί να σας βοηθήσει.
Ενίσχυση: Το Κασετόφωνο και Το Βιβλίο

Δεν μπορείτε να προγραμματίσετε αυτά τα συστήματα από ένα φορητό υπολογιστή στον χώρο διαμόρφωσης. Πρέπει να περπατήσετε τη στοά. Η μόνη επικύρωση που έχει σημασία είναι το ‘Δοκιμαστικό Τεστ’.
Πάρτε ένα βιβλίο. Πηγαίνετε στη πιο απομονωμένη γωνία της χειρότερης στοάς — συνήθως αυτή που βρίσκεται πιο μακριά από τον αισθητήρα ή καλύπτεται από μια δομική κολώνα. Κάτσετε στο πάτωμα. Διαβάστε. Μην κάνετε κίνηση με τα χέρια σας. Αν τα φώτα σβήσουν σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά ενώ γυρίζετε σελίδες, η κάλυψη είναι ανεπαρκής.
Μπορεί να χρειαστεί να μετακινήσετε τον αισθητήρα εκτός κέντρου για να ρίξετε μια ματιά γύρω από μια κολόνα. Μπορεί να χρειαστεί να επιβεβαιώσετε ότι το ασύρματο σήμα μπορεί πραγματικά να διαπεράσει πενήντα σειρές από χάλκινα ράφια (που λειτουργούν ως μια τεράστια θύρα Faraday, μπλοκάροντας τα RF σήματα). Αλλά κυρίως, θα βρεθείτε σε μια σκάλα, ρυθμίζοντας ένα μικρό κομμάτι πλαστικού προστατευτικού, προσπαθώντας να ευθυγραμμίσετε την αόρατη γεωμετρία του αισθητήρα με την φυσική πραγματικότητα του ραφιού. Είναι μια κουραστική εργασία, αλλά διακρίνει ένα "έξυπνο" κτίριο από ένα λειτουργικό.


























