Για τον ιδιοκτήτη ενός πολυεπίπεδου γραφείου, η νέα τεχνολογία πάντα έρχεται ως οικονομικό ερώτημα. Μια επένδυση σε αισθητήρες καταχώρησης δεν διαφέρει. Η πρόταση φαίνεται αρκετά απλή — μια υπόσχεση μείωσης της ενεργειακής σπατάλης μέσω αυτοματοποίησης των φωτισμών και των συστημάτων HVAC. Ωστόσο, κάτω από αυτή την εμφανή απλότητα βρίσκεται μια πολύπλοκη απόφαση, όπου μια βιαστική πρόβλεψη μπορεί να γίνει δαπανηρό λάθος και μια σκεπτόμενη ανάλυση μπορεί να αποκαλύψει αξία πολύ πέρα από τον λογαριασμό ενέργειας.
Η συζήτηση για τους αισθητήρες συχνά περιστρέφεται γύρω από την εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή της ιστορίας. Ο πραγματικός υπολογισμός αναγκάζει μια απόφαση σχετικά με το σκοπό ενός κτιρίου. Είναι απλώς ένας χώρος αποθήκευσης που διαχειρίζεται για αποδοτικότητα, ή είναι ένα δυναμικό σύστημα των οποίων τα μοτίβα, μόλις κατανοηθούν, μπορούν να καθοδηγηθούν προς μεγαλύτερη αξία;
Οι Δύο Διαδρομές της Αυτοματοποίησης
Πριν καν μετρηθεί ένα δολάριο, ένας ιδιοκτήτης κτιρίου βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Η επιλογή που γίνεται εδώ ορίζει ολόκληρο το εύρος του έργου, διαμορφώνοντας όχι μόνο το κόστος αλλά και τη φύση της αναμενόμενης απόδοσης. Ένας δρόμος είναι τακτικός, μια άμεση επίθεση στη σπατάλη. Περιλαμβάνει την εγκατάσταση ανεξάρτητων αισθητήρων σε συγκεκριμένα δωμάτια, μια τοπική λύση για ένα τοπικό πρόβλημα. Η επένδυση είναι περιορισμένη, η εγκατάσταση απλή, και η απόδοση μετριέται με την καθαρή, αδιαμφισβήτητη γλώσσα των kilowatt-ωρών που εξοικονομήθηκαν. Είναι μια λογική, συντηρητική προσέγγιση, κατάλληλη για την στόχευση των πιο προφανών τσεπών αναποτελεσματικότητας.
Ο άλλος δρόμος είναι στρατηγικός. Θεωρεί το κτίριο όχι ως μια συλλογή δωματίων, αλλά ως ένα οικοσύστημα ανθρώπινης δραστηριότητας. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει ένα δικτυωμένο σύστημα όπου οι αισθητήρες κάνουν περισσότερα από το να ενεργοποιούν ένα διακόπτη· επικοινωνούν. Τροφοδοτούν μια συνεχόμενη ροή πληροφοριών σχετικά με το πώς και πότε χρησιμοποιούνται πραγματικά οι χώροι σε μια κεντρική πλατφόρμα. Η αρχική επένδυση είναι αναμφίβολα μεγαλύτερη, περιλαμβάνοντας πύλες, λογισμικό και την τεχνική εξειδίκευση για να τα ενσωματώσει όλα στο ψηφιακό ύφασμα του κτιρίου. Η απόδοση, ωστόσο, υπερβαίνει τις απλές εξοικονομήσεις ενέργειας. Γίνεται θέμα πληροφορίας. Και στη σύγχρονη ακίνητη περιουσία, η πληροφορία είναι η δική της μορφή νομίσματος.
Η Ανατομία του Πραγματικού Κόστους
Με την επιλογή μιας διαδρομής, η ανάλυση στρέφεται στους αριθμούς, καθοδηγούμενη από τον κλασικό τύπο για την απόδοση επένδυσης. Αλλά η ακεραιότητα αυτού του τύπου εξαρτάται entirely από την ειλικρίνεια των εισόδων του. Το «Συνολικό Κόστος Επένδυσης» είναι το σημείο όπου οι αισιόδοξες προβλέψεις αρχίζουν να ξεδιπλώνονται. Η τιμή στο κουτί του αισθητήρα είναι μόνο η πρώτη γραμμή σε μια πολύ μεγαλύτερη, πιο περίπλοκη ιστορία εξόδων.
Το κόστος του υλικού είναι παραπλανητικό. Οι ίδιοι οι αισθητήρες, μαζί με τις απαραίτητες μονάδες ισχύος και τους ελεγκτές τους, είναι απλώς το απτό σημείο εκκίνησης. Το πραγματικό κόστος προκύπτει από την εργασία που απαιτείται για να τους καταστήσει λειτουργικούς. Ένας εγκαταστάτης που χρεώνει ανά ώρα σε ένα κτίριο με πολύπλοκα οροφικά πλέγματα και απαιτήσεις εργασίας μετά το ωράριο μπορεί εύκολα να διπλασιάσει την αρχική εκτίμηση υλικού. Έπειτα έρχεται η λειτουργία. Αυτό είναι το κρίσιμο, συχνά υποτιμημένο, έξοδο του να έχει ένας τεχνικός προσεκτικά προγραμματίσει το σύστημα—ορίζοντας χρονικά όρια, ορίζοντας ζώνες και διασφαλίζοντας ότι η τεχνολογία λειτουργεί ως ένα συνεκτικό σύνολο αντί για μια συλλογή αποσπασματικών μερών. Για ένα δικτυωμένο σύστημα, αυτό δεν είναι μια προαιρετική ρύθμιση· είναι το θεμελιώδες βήμα που μετατρέπει ένα κουτί ηλεκτρονικών σε μια λειτουργική πλατφόρμα ευφυΐας.
Ψάχνετε για λύσεις εξοικονόμησης ενέργειας με ενεργοποίηση κίνησης;
Επικοινωνήστε μαζί μας για πλήρεις αισθητήρες κίνησης PIR, προϊόντα εξοικονόμησης ενέργειας με ενεργοποίηση κίνησης, διακόπτες με αισθητήρα κίνησης και εμπορικές λύσεις Occupancy/Vacancy.
Ανακαλύπτοντας την Πραγματική Απόδοση
Όπως κρύβονται τα έξοδα στη λεπτομέρεια της εγκατάστασης, έτσι και τα οικονομικά οφέλη αποκαλύπτονται σε στρώματα. Η πιο άμεση απόδοση, και αυτή που δικαιολογεί τα περισσότερα έργα, είναι η άμεση μείωση της κατανάλωσης ενέργειας. Ο υπολογισμός είναι απλός. Μπορεί κανείς να πολλαπλασιάσει την ισχύ ενός φωτιστικού με τις ώρες που θα είναι τώρα απενεργοποιημένο, να λάβει υπόψη τις ημέρες λειτουργίας και το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας, και να καταλήξει σε ένα τακτοποιημένο ετήσιο ποσό εξοικονόμησης. Ένα φωτιστικό 100 watt, που θα σβήσει για επιπλέον τέσσερις ώρες την ημέρα, μπορεί να εξοικονομήσει δεκαπέντε ή δεκαέξι δολάρια το χρόνο.
Αλλά οι προβλέψεις είναι καθαρές, και τα κτίρια είναι χαοτικά. Το πιο συνηθισμένο λάθος σε αυτούς τους υπολογισμούς είναι μια βαθιά αισιοδοξία σχετικά με τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Οι θεωρητικές εξοικονομήσεις υποθέτουν ένα άδειο δωμάτιο, αλλά η πραγματικότητα είναι γεμάτη με καθαριστές, πρώιμους ερχόμενους και χειροκίνητες υπερβάσεις. Μια πιο αληθινή πρόβλεψη ξεκινά με τον ιδανικό υπολογισμό και στη συνέχεια τον εκπτώνει με έναν «παραγοντα πραγματικού κόσμου», μια συντηρητική ασφάλεια 25 ή 30 τοις εκατό. Αυτό δεν είναι απαισιοδοξία· είναι η σκληρά κερδισμένη σοφία της εμπειρίας, που δημιουργεί έναν υπερασπίσιμο αριθμό που μπορεί πραγματικά να επιτευχθεί.
Εμπνευστείτε από τα χαρτοφυλάκια αισθητήρων κίνησης Rayzeek.
Δεν βρίσκετε αυτό που θέλετε; Μην ανησυχείτε. Υπάρχουν πάντα εναλλακτικοί τρόποι για να λύσετε τα προβλήματά σας. Ίσως ένα από τα χαρτοφυλάκια μας μπορεί να σας βοηθήσει.
Ωστόσο, η πραγματική ιστορία αρχίζει όταν το σύστημα σταματά να αφορά το να σβήνει τα φώτα και αρχίζει να αποκαλύπτει πώς ζει πραγματικά το κτίριο. Για ένα δικτυωμένο σύστημα, η ροή δεδομένων καταχώρησης είναι εκεί που βρίσκεται η στρατηγική απόδοση, και μπορεί να ξεπεράσει τις ενεργειακές εξοικονομήσεις. Φανταστείτε ότι τα δεδομένα αποκαλύπτουν ότι ένα μπλοκ δέκα συνεδριακών αιθουσών ποτέ δεν χρησιμοποιείται περισσότερο από έξι ταυτόχρονα, ακόμη και κατά τις ώρες αιχμής. Αυτό δεν είναι πλέον μια αφηρημένη στατιστική. Είναι μια εντολή βασισμένη σε δεδομένα για δράση. Μετατρέποντας μόνο δύο από αυτά τα υποχρησιμοποιημένα δωμάτια σε ενοικιαζόμενα ιδιωτικά γραφεία, μπορεί να δημιουργηθεί μια ροή εσόδων που καθιστά τις ενεργειακές εξοικονομήσεις ολόκληρου του έργου μια στρογγυλή στροφή. Η απόδοση επένδυσης, σε αυτό το φως, δεν αφορά πλέον μόνο την αποδοτικότητα· αφορά στη δημιουργία νέου αποθέματος από το τίποτα.
Οι Υποχρεώσεις που Κρύβονται στο Φύλλο Υπολογισμών
Ωστόσο, κανένα οικονομικό μοντέλο δεν μπορεί να λογαριάσει τον πιο σημαντικό κίνδυνο όλων: την απογοήτευση του ενοικιαστή. Η μεγαλύτερη απειλή για την επιτυχία ενός έργου αισθητήρων δεν είναι ένα ελαττωματικό καλώδιο ή μια αισιόδοξη πρόβλεψη, αλλά η ήσυχη ενόχληση ενός ατόμου που τα φώτα του σβήνουν ενώ κάθεται ακίνητος στο γραφείο του. Αυτό δεν είναι μια μικρή ενόχληση. Είναι μια οικονομική απειλή. Το κόστος ενός βασικού ενοικιαστή που επιλέγει να μην ανανεώσει το μίσθωμά του, επικαλούμενος επίμονη ενόχληση με τις βασικές λειτουργίες του κτιρίου, είναι καταστροφικό σε σύγκριση με οποιεσδήποτε πιθανούς ενεργειακούς εξοικονομήσεις. Σε αυτό το σενάριο, η απόδοση επένδυσης του έργου γίνεται βαθιά αρνητική. Η μικρή, πρόσθετη επένδυση σε ανώτερους αισθητήρες διπλής τεχνολογίας για ήσυχους χώρους, ή στην επαγγελματική λειτουργία που διασφαλίζει κατάλληλες χρονικές καθυστερήσεις, δεν είναι μια πώληση. Είναι μια ασφαλιστική πολιτική κατά της αποτυχίας στην βασική επιχειρηματική λειτουργία της διατήρησης ικανοποιημένων ενοικιαστών.
Αυτός είναι ο λόγος που η γοητευτική απλότητα της «Απλής Περίοδου Επιστροφής» είναι τόσο επικίνδυνη. Είναι ελκυστικό να διαιρέσετε το συνολικό επενδυτικό ποσό με τις ετήσιες εξοικονομήσεις και να καταλήξετε σε έναν ενιαίο, εύπεπτο αριθμό—μια περίοδος αποπληρωμής 2,5 ετών. Αλλά αυτό το μέτρο είναι τυφλό. Δεν διακρίνει ανάμεσα σε ένα φτηνό σύστημα που πληρώνει τον εαυτό του σε δύο χρόνια και αποτυγχάνει στο τρίτο, και ένα ανθεκτικό σύστημα που χρειάζεται τέσσερα χρόνια για να αποπληρωθεί αλλά παρέχει αξιόπιστη απόδοση για δεκαπέντε. Η πραγματική οικονομική υγεία ενός περιουσιακού στοιχείου δεν μετριέται από το πόσο γρήγορα ανακτά το κόστος του, αλλά από την συνολική αξία που παράγει καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του. Ο πραγματικός υπολογισμός απαιτεί να κοιτάξουμε πέρα από τους εύκολους αριθμούς και να θέσουμε τα πιο δύσκολα, πιο σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη μακροπρόθεσμη αξία και αξιοπιστία.